Στις 26/9/2016, με δελτίο Τύπου, το υπουργείο Υγείας προπαγανδίζει τον τρόπο κατάρτισης της «Λίστας Χειρουργείου», ως μέτρο που αποσκοπεί «στην ενίσχυση της διαφάνειας, στην ισότητα και τη μείωση των χρόνων αναμονής στις χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματοποιούνται στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας». Ο γιατρός θα δίνει ένα παραπεμπτικό ότι ο ασθενής πρέπει να χειρουργηθεί και θα τον κατηγοριοποιεί σε μια από τις πέντε κλίμακες βαρύτητας. Αυτό το παραπεμπτικό θα πηγαίνει σε αρμόδιο υπάλληλο του νοσοκομείου, ανεξάρτητα από το γιατρό, που θα τοποθετεί τον ασθενή σε μια σειρά στη λίστα αναμονής, η οποία θα ξεκινάει από 1 - 2 βδομάδες για τα επείγοντα και θα φθάνει σε πάνω από έξι μήνες για «περιστατικά χωρίς συμπτώματα ή δυσλειτουργία, χωρίς γρήγορη εξέλιξη».
Η κυβέρνηση είναι αλήθεια αρκετά εφευρετική στο να διαχειρίζεται την αντιλαϊκή της πολιτική με λύσεις τάχα φιλολαϊκές. Έτσι, τα δεκάδες κλειστά χειρουργικά τραπέζια, τα χειρουργικά κρεβάτια που λειτουργούν μόνο επί της ουσίας το πρωί (απόγευμα - νύχτα μόνο τα έκτακτα, Χριστούγεννα - Πάσχα - καλοκαίρι τα μισά για να παρθούν οι άδειες του εξουθενωμένου προσωπικού) τα εκατοντάδες κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ, από τα οποία εξαρτάται απόλυτα η πραγματοποίηση χειρουργικών πράξεων, την τεράστια έλλειψη γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού, υγειονομικών, ορθοπεδικών και άλλων υλικών, φαρμάκων κ.λπ. τα αντιμετωπίζει δήθεν με τις «διαφανείς» λίστες αναμονής ανάλογα τάχα με το επείγον ή όχι του ζητήματος. Αντί η κυβέρνηση να προσλάβει όλους τους γιατρούς και όλο το υγειονομικό και άλλο προσωπικό που χρειάζονται τα νοσοκομεία (στις 30.000 φτάνουν οι ελλείψεις και, για να χειρουργούνται οι ασθενείς στην «ώρα τους», φτιάχνει λίστες αναμονής, οι οποίες με αυτές τις τεράστιες ελλείψεις θα εξακολουθήσουν να είναι μακροχρόνιες για την πλειοψηφία των ασθενών.
Όμως, και η κατηγοριοποίηση που συνδέει τη βαρύτητα ενός περιστατικού με το χρόνο που θα γίνει το χειρουργείο δε στηρίζεται ούτε στις ανάγκες των ασθενών ούτε στις σημερινές δυνατότητες για την άμεση, πλήρη και δωρεάν ικανοποίησή τους. Από πού και έως πού σήμερα, εν έτει 2016, κάποιος και πολύ περισσότερο αν είναι παιδί με κάποιο ανατομικό πρόβλημα χωρίς «δυσλειτουργία» ή «γρήγορη εξέλιξη» μιας ασθένειας, αλλά με επίπτωση στην ψυχολογία του λόγω του προβλήματος θα πρέπει να περιμένει πάνω από 6 μήνες για να γίνει χειρουργική αποκατάσταση; Αλλά και για όλα τα άλλα «τακτικά περιστατικά» μπορεί σήμερα να θεωρείται πολυτέλεια η άμεση χειρουργική αντιμετώπισή τους;
Μέχρι κάποιος ασθενής να εκτιμηθεί ότι χρειάζεται να μπει στη λίστα για χειρουργείο, σε πόσες άλλες λίστες αναμονής εντάχθηκε προκειμένου να εξεταστεί - πολλές φορές από γιατρούς διαφορετικών ειδικοτήτων - να κάνει εργαστηριακές και άλλες εξετάσεις κ.λπ.; Πόσες φορές έγινε εσωτερικός μετανάστης γιατί στον τόπο διαμονής του δεν υπάρχει καμία δημόσια υπηρεσία Υγείας;
Βάζει, δε, για να κάνει ελκυστική την αντιλαϊκή λύση «τυράκι στη φάκα» το στόχο να περιοριστούν τα φακελάκια. Μόνο που επειδή οι γιατροί δε φτάνουν και οι ασθενείς θέλουν και πρέπει να χειρουργούνται προκειμένου να μην παραπέμπονται στο αόριστο μέλλον και το φακελάκι στα δημόσια νοσοκομεία θα ζει και θα βασιλεύει, αλλά και το «ξεπουπούλιασμα» των ασθενών που εξαναγκάζονται να απευθύνονται - όσοι μπορούν - στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα.
Αν ήθελαν να κόψουν το φακελάκι θα έπρεπε να πάρουν άλλα μέτρα, όπως η δημιουργία και οργάνωση ενός αποκλειστικά δημόσιου τομέα Υγείας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας, με πλήρη επάρκεια σε ιατρικό και υγειονομικό προσωπικό, όλων των ειδικοτήτων, με πλήρη ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, υγειονομικό υλικό και φάρμακα. Με εργασιακές σχέσεις μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής δουλειάς, με 6ωρο, 5ήμερο, 30ωρο και μία εφημερία τη βδομάδα για τους γιατρούς αντί της σημερινής ελαστικότητας και εξόντωσης. Με μέτρα υγείας και ασφάλειας, με μισθούς που να ανταποκρί-νονται στην υψηλή, υπεύθυνη επιστημονική δουλειά τους και όχι σαν τους σημερινούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου