Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη, αυθαίρετη και αυταρχική συμπεριφορά αστυνομικών φρουρών και μελών της ομάδας ΔΙΑΣ ενάντια στη συνάδελφο ψυχίατρο του «Θριάσιου» νοσοκομείου, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, Αφροδίτη Ρέτζιου.
Το Σάββατο 17 Αυγούστου η εφημερεύουσα συνάδελφος ζήτησε από αστυνομικό φρουρό κρατούμενου ασθενούς να μην οπλοφορεί μέσα στην ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου μας, στην οποία νοσηλεύονται 34 ασθενείς, γιατί αυτό εγκυμονεί κινδύνους για την ασφάλεια των ασθενών. Όπως η σχετική νομοθεσία (ΠΔ 215/2006 - ΦΕΚ 217/Α'/12.10.2006) προβλέπει, οι αστυνομικοί φρουροί κρατουμένων ασθενών πρέπει να εισέρχονται άοπλοι σε ειδικές μονάδες (όπως αυτονόητα είναι οι ψυχιατρικές πτέρυγες). Είναι άλλωστε νωπό το περιστατικό που συνέβη στη γενική εφημερία του νοσοκομείου του Ρίου όταν 28χρονος ασθενής άρπαξε το όπλο από τον αστυνομικό που τον συνόδευε και αυτοκτόνησε.
Σε μία προσπάθεια επίδειξης πυγμής και εκφοβισμού ο αστυνομικός της είπε: “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”, “δώσε μου τα στοιχεία σου”.
Όταν εκείνη αρνήθηκε, ο αστυνομικός κάλεσε ενισχύσεις από την ομάδα ΔΙΑΣ και σε ελάχιστο χρόνο, πέντε ένστολοι, ένοπλοι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ εισέβαλλαν στην Ψυχιατρική Κλινική, περικύκλωσαν τη συνάδελφο και την απείλησαν ότι θα τη συλλάβουν και θα την οδηγήσουν στο αυτόφωρο (την ώρα της εφημερίας της) για “απείθεια κατά της αρχής” αφού δεν έδωσε τα στοιχεία της στον αστυνομικό φρουρό. Ορισμένοι από αυτούς φώναζαν: “περάστε της χειροπέδες τώρα” !!!
Μετά την επιμονή της συναδέλφου και την παρέμβαση της διοίκησης του “Θριάσιου” νοσοκομείου, η ομάδα των αστυνομικών υποχώρησε, καταγράφοντας το περιστατικό στο αστυνομικό δελτίο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αστυνομικοί αυθαιρετούν σε βάρος υγειονομικών. Γνωρίζουμε ότι όσο συνεχίζεται η αντιλαϊκή πολιτική τόσο θα δυναμώνει η κρατική τρομοκρατία, που θα εκφράζεται με πολλούς τρόπους, όχι μόνο με επιθέσεις με ΜΑΤ και χημικά σε βάρος αγωνιζόμενων αλλά και με την καλλιέργεια κλίματος φόβου μέσα στους χώρους δουλειάς, ακόμα και μέσα στις δημόσιες μονάδες υγείας.
Η καλύτερη όμως απάντηση είναι η συσπείρωση στα σωματεία μας και η οργάνωση του αγώνα για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που κατακτήθηκαν κυριολεκτικά με αιματηρούς αγώνες και δε σκοπεύουμε να τα παραδώσουμε στο αστικό κράτος και τους μηχανισμούς τους.
Το Σάββατο 17 Αυγούστου η εφημερεύουσα συνάδελφος ζήτησε από αστυνομικό φρουρό κρατούμενου ασθενούς να μην οπλοφορεί μέσα στην ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου μας, στην οποία νοσηλεύονται 34 ασθενείς, γιατί αυτό εγκυμονεί κινδύνους για την ασφάλεια των ασθενών. Όπως η σχετική νομοθεσία (ΠΔ 215/2006 - ΦΕΚ 217/Α'/12.10.2006) προβλέπει, οι αστυνομικοί φρουροί κρατουμένων ασθενών πρέπει να εισέρχονται άοπλοι σε ειδικές μονάδες (όπως αυτονόητα είναι οι ψυχιατρικές πτέρυγες). Είναι άλλωστε νωπό το περιστατικό που συνέβη στη γενική εφημερία του νοσοκομείου του Ρίου όταν 28χρονος ασθενής άρπαξε το όπλο από τον αστυνομικό που τον συνόδευε και αυτοκτόνησε.
Σε μία προσπάθεια επίδειξης πυγμής και εκφοβισμού ο αστυνομικός της είπε: “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”, “δώσε μου τα στοιχεία σου”.
Όταν εκείνη αρνήθηκε, ο αστυνομικός κάλεσε ενισχύσεις από την ομάδα ΔΙΑΣ και σε ελάχιστο χρόνο, πέντε ένστολοι, ένοπλοι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ εισέβαλλαν στην Ψυχιατρική Κλινική, περικύκλωσαν τη συνάδελφο και την απείλησαν ότι θα τη συλλάβουν και θα την οδηγήσουν στο αυτόφωρο (την ώρα της εφημερίας της) για “απείθεια κατά της αρχής” αφού δεν έδωσε τα στοιχεία της στον αστυνομικό φρουρό. Ορισμένοι από αυτούς φώναζαν: “περάστε της χειροπέδες τώρα” !!!
Μετά την επιμονή της συναδέλφου και την παρέμβαση της διοίκησης του “Θριάσιου” νοσοκομείου, η ομάδα των αστυνομικών υποχώρησε, καταγράφοντας το περιστατικό στο αστυνομικό δελτίο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αστυνομικοί αυθαιρετούν σε βάρος υγειονομικών. Γνωρίζουμε ότι όσο συνεχίζεται η αντιλαϊκή πολιτική τόσο θα δυναμώνει η κρατική τρομοκρατία, που θα εκφράζεται με πολλούς τρόπους, όχι μόνο με επιθέσεις με ΜΑΤ και χημικά σε βάρος αγωνιζόμενων αλλά και με την καλλιέργεια κλίματος φόβου μέσα στους χώρους δουλειάς, ακόμα και μέσα στις δημόσιες μονάδες υγείας.
Η καλύτερη όμως απάντηση είναι η συσπείρωση στα σωματεία μας και η οργάνωση του αγώνα για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που κατακτήθηκαν κυριολεκτικά με αιματηρούς αγώνες και δε σκοπεύουμε να τα παραδώσουμε στο αστικό κράτος και τους μηχανισμούς τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου