45 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον ηρωικό ξεσηκωμό του λαού και της νεολαίας το Νοέμβρη του 1973, ενάντια στην φασιστική, απριλιανή δικτατορία.
Οι αγωνιστικές παρακαταθήκες, οι ηρωικές εξάρσεις του λαού και της νεολαίας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 και η αταλάντευτη στάση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα στις φυλακές, στις εξορίες και τα βασανιστήρια αποτελούν οδηγό για τα δικά μας αγωνιστικά βήματα.
Τώρα, η συγκυβέρνηση λανσάρει το νέο της παραμύθι, περί «δίκαιης ανάπτυξης», δηλαδή ότι από την ανάκαμψη των επιχειρηματικών κερδών τάχα θα βγουν κερδισμένοι κι οι εργαζόμενοι. Κρύβουν ότι η «ανάπτυξή» τους απαιτεί φτηνούς εργαζόμενους, με ανεπαρκείς κρατικές παροχές υγείας – ασφάλισης. Για να γίνουμε φτηνότεροι μειώνουν και το «μη μισθολογικό κόστος» μέσω της περικοπής κρατικών κι εργοδοτικών δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη. Αυτή η πολιτική ευθύνεται για την υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων υγείας & πρόνοιας, τις περικοπές στους μισθούς, τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, μονάδων ΠΕΔΥ και κλινικών, για την αύξηση των πληρωμών σε εξετάσεις, νοσηλεία, φάρμακα, για την εφαρμογή των «πλαφόν» στη συνταγογράφηση εξετάσεων και φαρμάκων.
Οι αγωνιστικές παρακαταθήκες, οι ηρωικές εξάρσεις του λαού και της νεολαίας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 και η αταλάντευτη στάση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα στις φυλακές, στις εξορίες και τα βασανιστήρια αποτελούν οδηγό για τα δικά μας αγωνιστικά βήματα.
Οι άγριες θυσίες που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο λαό δεν έχουν σταματημό! Τα νέα μέτρα που σιγοβράζουν μέσω της 3ης αξιολόγησης και του νέου προϋπολογισμού έρχονται να πατήσουν πάνω στα προηγούμενα. Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται θα θεμελιωθεί πάνω στην άγρια εκμετάλλευση, με τη φθηνή δουλειά χωρίς δικαιώματα, με το χτύπημα στην απεργία και στους εργατικούς αγώνες, με την καταλήστευση άλλων λαών.
Τώρα, η συγκυβέρνηση λανσάρει το νέο της παραμύθι, περί «δίκαιης ανάπτυξης», δηλαδή ότι από την ανάκαμψη των επιχειρηματικών κερδών τάχα θα βγουν κερδισμένοι κι οι εργαζόμενοι. Κρύβουν ότι η «ανάπτυξή» τους απαιτεί φτηνούς εργαζόμενους, με ανεπαρκείς κρατικές παροχές υγείας – ασφάλισης. Για να γίνουμε φτηνότεροι μειώνουν και το «μη μισθολογικό κόστος» μέσω της περικοπής κρατικών κι εργοδοτικών δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη. Αυτή η πολιτική ευθύνεται για την υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων υγείας & πρόνοιας, τις περικοπές στους μισθούς, τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, μονάδων ΠΕΔΥ και κλινικών, για την αύξηση των πληρωμών σε εξετάσεις, νοσηλεία, φάρμακα, για την εφαρμογή των «πλαφόν» στη συνταγογράφηση εξετάσεων και φαρμάκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου